Rozdanie u Weroniki

Klik

Nagrody:

Mini rozdanie u Sandry

Klik

Ja biorę udział - weź i Ty!

Rozdanie: Klik

Kolejne rozdanie

Klik

Arktotis - Arctotis hybrida

Opis:

Arktotis jest rośliną pochodzącą z Afryki (Przylądek Dobrej Nadziei) Roślina jednoroczna wysokości do 40 - 50 cm o okazałych kwiatostanach podobnych jak u gerbery. Kwiatostany osadzone na pojedynczych, dość długich szypułkach o średnicy około 8 centymetrów. Roślina ma kwiaty koloru: białe, kremowe, żółte, czerwone lub pomarańczowe. Liście dość długie, pierzasto klapowe, owłosione.

Uprawa:

Wysiew nasion w marcu, kwietniu do inspektu. Na miejsce stałe wysadzać w maju w rozstawie 25 x30 cm w miejscu nasłonecznionym. Ziemia najlepiej próchnicza, lekka, dobrze przepuszczalna. Stanowisko słoneczne ciepłe, osłonięte od wiatru. Arktotis najlepiej kwitnie w latach słonecznych, w porach mokrych często gnije.

Zastosowanie:

Stosowana na rabaty i kwiat cięty.

Kwitnienie:

Kwitnie od lipca do października. Kwiaty kwitną z okresie kwitnienia begonii, groszku, łubinu i szałwii.

Zimowanie:

Roślina jednoroczna.

Zapraszam na rozdanie: Klik

Nagroda:

Rozdanie

Zapraszam na rozdanie: Klik

Megahiper rozdanie!

Kliknij tutaj Klik i graj o świetną nagrodę, jaką jest szczotka Tangle Teezer!

Megafajne rozdanie!

Zapraszam na świetne rozdanie - Klik

Nagroda:

Arcydzięgiel litwor, dzięgiel lekarski, arcydzięgiel lekarski + konkurs

Opis:

Arcydzięgiel litwor zwany inaczej dzięgiel wielki, dzięgiel lekarski, arcydzięgiel lekarski, archangielski korzeń, anielskie ziele, anielski korzeń, angelika, Ziele Ducha Świętego, litwor. Dość duża roślina z rodziny baldaszkowatych, dorastająca nawet do 3 metrów wysokości. Naturalnie występuje w środkowej oraz północno-zachodniej Europie, jednak uprawiany jest w całej. Należy do grupy roślin dwuletnich. Kwiaty są małe, w kolorze żółto-zielonkawym, pojawiają się na szczytach łodyg i zebrane są w kwiatostany w kształcie kuli. Po okresie jego kwitnienia pojawiają się małe owoce, które trzymają się słabo i bardzo łatwo spadają na ziemię. Liście, które w pierwszym roku składają się na całą roślinę, są sporych rozmiarów, umieszczone na długich ogonkach, odziomkowe i dwu- lub trójpierzaste. Korzonki i kłącza tej rośliny mają kolor brunatny z zewnątrz, ale w środku są białe gąbczaste. Dzięgiel ma silny aromat i intensywny zapach roznoszący się po całym ogrodzie.

Uprawa:

Nasiona wysiewamy bezpośrednio do gruntu w sierpniu. Ziemia pod uprawę nie powinna być jałowa, ale przepuszczalna i o dobrej strukturze.

Zbiór i Konserwacja:

Do celów leczniczych używany jest korzeń rośliny. Zbieramy je jesienią w drugim roku uprawy. Na początku pozbywamy się części roślin, które wystają powyżej 10cm nad ziemię. Korzenie delikatnie wyciągamy z ziemi, po czym oczyszczamy je z ziemi, myjemy i przecinamy wzdłuż. Temperatura pomieszczenia, w którym odbywa się suszenie powinna wynosić około 35-40 stopni Celsjusza. Zioła bardzo wolno ulegają procesowi schnięcia. Zbieranie tej rośliny, szczególnie w upalne dni, może powodować alergie (wysypka na skórze), dlatego nie powinny tego robić osoby wyczulone pod tym względem.

Przyprawa i jej zastosowanie:

Do celów przyprawowych wykorzystuje się do produkcji likierów ziołowych i wyrobów cukierniczych.

Właściwości i działanie lecznicze:

Roślina ta jest bardzo bogata w różne środki lecznicze. Zawiera między innymi: garbniki, kwasy organiczne, olejki eteryczne, flawonoidy i sole mineralne. Arcydzięgiel pobudza wytwarzanie interferonu, który znacząco wpływa na odporność organizmu. Ponadto roślina ta bywa stosowana do poprawienia prawidłowej pracy przewodu pokarmowego, podwyższając ilość wytwarzanych enzymów trawiennych. Łagodzi bóle brzucha oraz wzdęcia. Zwiększa łaknienie oraz ma właściwości moczopędne. Działa uspokajająco, a olejek z tej rośliny wykazuje właściwości bakteriobójcze. Przyjęcie za dużej dawki bardzo często powoduje efekt całkowicie odwrotny do zamierzonego.

Kwitnienie:

Arcydzięgiel kwitnie w miesiącach od maja do lipca.

Uwagi:

W średniowieczu roślina arcydzięgiel uchodziła za skuteczny środek usuwania "trucizn" z organizmu ludzkiego.

Chciałabym zaprosić wszystkich na rozdanie u niissley90 Klik

Oto nagroda: 

Ambrozja meksykańska - Ambrosia mexicana

Opis:

Roślina jednoroczna wys.60-80 cm licznych wyprostowanych bogato ulistnionych pędach. Liście są lancetowate, soczyście zielone. Silnie pachnące, drobne zielonkawe kwiaty zebrane w gęste kwiatostany pojawiają się od lipca do jesieni.

Uprawa:

Nasiona wysiewać pod osłonami w kwietniu lub w pierwszej połowie maja bezpośrednio do gruntu na głębokość do 1 cm. Wschody następują po 7-14 dniach. Na miejsce stałe sadzić rośliny w drugiej połowie maja, gdy ominie obawa przymrozków w odległości 30 -50 cm. Najlepiej rośnie w żyznym umiarkowanym podłożu, w miejscu słonecznym.

Zastosowanie:

Doskonała roślina na szpalery , sezonowe żywopłoty, jako pojedynczy element dekoracyjny na trawniku oraz do suchych bukietów.

Kwitnienie:

Lipiec-październik

Zimowanie:

Roślina jednoroczna.

Rozdanie

Zapraszam na rozdanie: Klik

Kolejne rozdanie :)

Zapraszam na rozdanie! Klik

Rozdanie!

Chciałabym zaprosić Was na rozdanie, w którym są super nagrody. :) Klik

Nagroda nr 1.

Nagroda nr 2.

Nagroda nr 3.

Megasuper rozdanie dla książkomaniaków :)

Zapraszam! Klik

Fajne rozdanie

Klikamy tutaj: Klik i zgłaszamy się do fajnego konkursu. :)

Amarylis - Amaryllis

Opis:

Amarylis ma długie, ciemnozielone, sztywne liście. Na wysokiej łodydze pojawiają się latem wielkie białe, czerwone lub różowe kwiaty. Roślina ta ma jedne z największych kwiatów z roślin domowych. Liście nie usychają, dlatego roślina może być uprawiana cały rok.

Uprawa:

Stanowisko, gdy amarylis kwitnie, powinno być dobrze oświetlone, ale dość chłodne. Po kwitnieniu doniczkę należy postawić w słonecznym, przewiewnym i dość ciepłym miejscu. Podlewamy dość obficie od momentu, kiedy pojawią się pierwsze pąki kwiatowe. Całkowicie zaprzestajemy podlewania we wrześniu tak, aby umożliwić przejście cebuli w stan spoczynku. Rozmnażamy przez oddzielenie cebul przybyszowych. Młode cebule sadzimy do dużych naczyń.

Zastosowanie:

Amarylis jest doskonała roślina zdobiąca nasze mieszkania, balkony i parapety. Ma wielkie piękne kwiaty, które cieszą wzrok przez miesiące. Kwitnąca doskonale nadaje się do ozdoby pomieszczeń, ciesząc swoim pięknem.

Uwagi:

Nie należy dopuszczać do zawiązywania się nasion, ponieważ ich pojawienie się bardzo osłabia cebule. Pędy kwiatowe należy ścinać, wtedy łodygi zupełnie zaschną. 

Aksamitka – Tagetes

Opis:

Aksamitki, to bardzo popularne kwiaty w naszym kraju, należące do rodziny astrowatych, które przywędrowały z cieplejszych rejonów Ameryki, gdzie obejmują około 20 gatunków jednorocznych. Mają one silnie rozgałęzione pędy, liście ustawione naprzeciwlegle, charakteryzujące się intensywnym zapachem. Obecnie można nabyć odmiany również bezwonne. Aksamitki różnią się między sobą pokrojem, wyglądem liści, wysokością, budową jak i osadzeniem koszyczków kwiatowych. Najczęściej spotykane są aksamitki o barwie żółtej i pomarańczowej w różnych odcieniach, choć dostępne są również w barwie białej. W Polsce uprawiamy gatunki pochodzące z Meksyku, są to: aksamitka wyniosła (wzniesiona)- Tagetes erecta- której wysokość waha się od 20 do 100 cm, koszyczki kwiatowe osadzone pojedynczo na szczytach pędów, charakteryzujące się sporym rozmiarem dochodzącym nawet do 15 cm średnicy o barwach od żółtej po intensywną pomarańczową; aksamitka rozpierzchła- Tagetes patula- w przeciwieństwie do aksamitki wzniesionej jest nieco niższa (20- 60 cm) o mniejszych wąskoeliptycznych liściach, które jednak mają najbardziej intensywny zapach ze wszystkich aksamitek. Kwiaty o średnicy 4- 6 cm, są języczkowate i dwubarwne ( złotożółte z purpurową plamką u nasady lub ciemnobrunatne z żółtym brzegiem); aksamitka wąskolistna- Tagetes tenuifolia- może osiągać nawet 70 cm wysokości, jednak uprawiane są głównie formy niskie, których wysokość waha się między 15-25 cm. Ten gatunek ma cieńsze łodygi i delikatniejsze liście oraz mniejsze koszyczki średnicy 1-2 cm, które zbudowane są z pięciu kwiatów barwy złotożółtej lub szafranowej, zebranych w baldachy.

Uprawa:

Nasiona aksamitki wysiewamy w marcu do inspektu, a optymalna temperatura kiełkowania wynosi 15 0C. Gdy zastosujemy wczesny siew, wówczas wymagane jest pikowanie siewek do doniczek, inspektu itp., jednak gdy siew wykonamy później (kwiecień), to pikowanie nie jest konieczne. Na miejsce stałe wysadzamy w drugiej połowie maja w rozstawie 20- 25 cm dla odmian niższych i 30- 45 cm dla wyższych. Kwitnienie następuje w 12 tygodni po wysiewie. Aksamitki, to jedne z najmniej wymagających roślin ozdobnych, które bardzo dobrze znoszą suszę i upały. Nie mają wygórowanych wymagań, co do gleby i rosną nawet w jałowej glebie, choć mają wówczas uboższe kwitnienie. Najlepiej czują się na stanowisku słonecznym, ale również dobrze znoszą półcień. W uprawie, musimy zwracać uwagę na to, aby nie przenawozić zwłaszcza azotem, który powoduje, że rośliny stają się zbyt wybujałe a konsekwencją jest słabsze kwitnienie.

Zastosowanie:

Fakt, że aksamitki są bardzo dekoracyjne sprawił, że mają one wszechstronne zastosowanie. Uprawiane są zarówno jako rośliny okrywowe, kwietnikowe i obwódkowe, poza tym stosowane są do obsadzania skrzynek na balkonach, mis i wszelkich pojemników. Odporność na suszę pozwala na umieszczenie tych roślin w większych ogródkach skalnych, stanowią piękny element dekoracyjny każdego ogrodu czy działki i bardzo dobrze się prezentują zarówno pojedynczo jak i grupowo.

Kwitnienie:

Od lipca do pierwszych przymrozków.

Uwagi:

Sąsiedztwo aksamitek wpływa korzystnie na inne rośliny ze względu na zapach, który odstrasza szkodniki glebowe (nicienie). Aksamitki są narażone na ślimaki, zwłaszcza w wilgotnych miejscach. Autor opisu – Sargon. 

Psychodela zaprasza na rozdanie!

Lądujemy na rozdaniu :)

Rozdanie :)

Zachęcam do wzięcia udziału: Klik

Nagrody są bardzo fajne! :)

Rozdanie, w którym biorę udział: Klik

Zachęcam Was do wzięcia udziału. :)

Rozdanie u Magdy

Zapraszam na rozdanie u Magdaleny. Klik

Zakończenie 25.10.

Konkurs u Sylwii

Serdecznie zapraszam na rozdanie u Sylwii Klik

Akant – Acanthus hungaricus

Opis:

Długolistny akant to roślina, która pochodzi z Bałkanów, rozrasta się silnie, dorasta nawet 100 cm. Liście osiągają do 40 cm długości, są przy tym bardzo ozdobne, ciemnozielone. Kwiaty białe lub jasnoróżowe, zebrane w długie na 60 – 70 cm kiście, płatki ciemnopurpurowe.

Uprawa:

Kwiat lubi słońce, ciepły klimat, luźną i umiarkowanie suchą glebę, bogatą w składniki pokarmowe.

Zastosowanie:

Doskonałe zastosowanie na rabaty, obwódki i miejsca kamieniste. Akant nadaje się do uprawy w pojemniku i na kwiat cięty.

Kwitnienie:

Akant kwitnie na przełomie lipca i sierpnia.

Zimowanie:

Wiosną należy roślinę przyciąć przy samej ziemi a kłącza przykryć. Egzemplarze hodowane w pojemnikach są bardzo wrażliwe na zimno.

Uwagi:

Rozmnażanie rośliny poprzez podział jesienią a w zimniejszych regionach wiosną. Roślina niegdyś była wykorzystywana do ozdoby parków i ogrodów zamkowych, często można było ją spotkać w klasztorach i pałacach.

Agapant - Agapanthus

Opis:

Roślina ta, należąca do rodziny liliowatych, pochodzi z Afryki Południowej i dlatego nazywana jest też "lilią afrykańską". Jest to bylina kłączowa o równowąskich, długich (do 70 cm), ciemnozielonych liściach. Kwiatostany (kuliste lub nieco spłaszczone baldachogrona) pojawiają się latem na szczytach długich, bezlistnych pędów kwiatostanowych. Baldachy Agapanthus africanus składają się z około 30 pojedynczych niebieskich, gwiazdkowatych kwiatów, natomiast Agapanthus orientalis nawet z blisko 100. Są też odmiany o białych kwiatach. Nazwa rośliny pochodzi od greckich słów agape - miłość i anthos - kwiat.

Uprawa:

Agapant lubi miejsca nasłonecznione, gleby żyzne, gliniasto-piaszczyste. W okresie letnim wymaga obfitego podlewania oraz nawożenia. Najlepiej stosować nawozy wieloskładnikowe przeznaczone dla roślin kwitnących. W naszych warunkach klimatycznych agapant nie zimuje w gruncie, dlatego wygodniej jest uprawiać go w donicach i wiosną wystawiać do ogrodu czy na balkon. Przed nadejściem mrozów należy przenieść donice do chłodnego, jasnego pomieszczenia, ograniczyć do minimum podlewanie i przechowywać w temperaturze 1-8°C. Roślina ta nie znosi częstego przesadzania, lubi ciasne donice, przesadzamy ją dopiero wtedy gdy bryła korzeniowa przestaje się mieścić w donicy. Rozmnaża się go przez podział starszych roślin w okresie od marca do sierpnia. Kłącze przysypujemy cienką warstwą ziemi. Pojemnik powinien być tylko nieco większy od kłącza.

Acidanthera - Acidantera

Opis:

Acidantera osiąga wysokość ok. 80 centymetrów. Najbardziej znana jest Acidantera dwubarwna A.bicolor o dorastających do 10 centymetrów średnicy białych kwiatach.

Uprawa:

Acidantera lubi cieple, słoneczne miejsca, cebule sadzimy na głębokości ok. 10 centymetrów, odczyn gleby obojętny. Sadzenie cebul od połowy kwietnia do połowy maja.

Zastosowanie:

Cebule wykopujemy na przełomie września i października, przechowujemy w suchym, zaciemnionym miejscu w temp. ok. 15C.

Kwitnienie:

Lipiec-sierpien

Zimowanie:

Roślina wrażliwa na niskie temperatury.

Acena Drobnolistna - Acaena Microphylla

Opis:

Bylina okrywowa i zadarniająca, jej czerwonawe pędy płożą się po ziemi i osiągają długość do 1 m. Atrakcyjności przydają acenie drobne, pierzaste liście do 10 cm długości, złożone z ząbkowanych sinozielonych listków, które nadają roślinie ciekawe sinozielone zabarwienie. Kwiatostany kuliste, żółtozielone z czerwonymi pręcikami osadzone są na szypułkach długości 10-15 cm,

Uprawa:

Roślina ma niewielkie wymagania, świetnie czuje się na stanowiskach słonecznych i półcienistych. Acena drobnolistna być sadzona w towarzystwie iglaków i niskich krzewów. Lubi glebę piaszczysto-gliniastą. Przy uprawie aceny należy brać uwagę jej ekspansywny charakter i zapewnić jej odpowiednią przestrzeń.

Zastosowanie:

Acena drobnolistna nadaje się do zadarnienia powierzchni w ogrodzie skalnym iwrzosowiskowym. Roślina nadaje się również do obsadzania murków skalnych.

Kwitnienie:

Od lipca do września.

Acena Buchanana – Acaena Buchananii

Opis:

Roślina pochodzi z Nowej Zelandii. Dorasta do 5-10 cm, rozrasta się z pokrywających ziemie pędów i rośnie w średnim tempie. Liście okrągłe, ząbkowane, potrójnie pierzaste, podobne do liści róży, srebrzyste do szarozielonego po obu stronach blaszki, zimozielone. Główka kwiatu okrągła, gładka ze stożkowatymi igiełkami w kolorach od zielonego do żółtego. Po kwitnieniu pojawiają się czerwonobrunatne, zaokrąglone kolczaste owoce.

Uprawa:

Stanowisko słoneczne, gleba lżejsza, piaszczysta, nawet sucha. Roślina źle znosi stalą wilgoć. Jeśli roślina za bardzo się rozrośnie trzeba ją przyciąć. Dobrze znosi susze.

Zastosowanie:

Zimozielona roślina okrywowa, nadająca się na male i większe powierzchnie, ogrody skalne, grobowce i ogrody na dachu. Pięknie komponuje się z kwiatami cebulowymi i trawami.

Kwitnienie:

Czerwiec-Lipiec.

Zimowanie:

Roślina mrozoodporna. W bardzo zimnych regionach należy wymaga przykrycia na zimę.

Uwagi:

Rozmnażanie. Wiosna lub po kwitnieniu, przez podział rośliny, jesienią przez wysiew nasion, najlepiej w pojemnikach chroniących przed mrozem. Późną wiosna można odciąć zielone pędy lub oddzielać pędy ukorzenione i sadzić w innych miejscach.